زمان ضایع
مرگ
رویای پروانه وار لب های بسته است
اغوشش
راهیست به سوی جاودانه شدن
تا ب بیاور
....
من هنوز به ماندنم افتخار میکنم
هنوز هم همان گونه مثل قبل میخندم
زمان هم
نتوانست لبخندهای مرا ویران کند
..
میبینی معجزه ی عشق را
برای روح الله داداشی
این شعرو خودم گفتم!!!!(من شاعر نیستم)
تقدیم به روح بزرگ پهلوان خاک سرزمینم روح الله داداشی
یک ذهن مخروبه
دست هایی که از فرط نیاز
اسمان را میشکافند
و لبخندهاب بی مهابای تو
تکرار میشود غم های هرروزه
....
زخم ها میجوشند
میشکافند
خون
پرده ی پنجره های اتاق میشود
خون سرخ
کف پوش اتاق است
اه صدا خاموش میشود
خونی در زخم ها نمیماند...
تقدیم به گلوی پار ه ی تو
که قربانی خمهای هر روزه شد