انتهای شب

مینویسم

نوشته ام بخشی از من است و من همه ی انچه که نوشته میشود

مینویسم چون لغات بهتر از هر موجود زنده ای درک میکنند ومیفهمند. 

زنگ زدن از اموزشگاه واسه ترم جدید. نمیخواستم برم.یکم پیچوندمش. قبول کردم.بعد دوباره زنگ زد ساعت و روزشو یاداوری کرد.بعد خودم زنگ زدم و کنسل کردم. 

یه ذره عجیب بود واسه خودم. کلا اون یکی اموزشگاهم کنسل کردم.دیگه مهم نیست واسم انگار.این روزها توی یه جایی هستم که خودم نمیدونم کجاست..امیدوارم جایی نباشه که نتونم پیداش کنم..اونوقت گمش میکنم...  

هستی گیر داده میگه تو که روزای فرد میای

روزای زوجم بیا

اسم منو گذاشته دختر خاص!

از توی چشمام خیره میشم بهش 

....... 

وقتی که تو خیابون بودیم  غر میزد

اونروز 2 ساعت تو پیست دویده بودم

از ساق پاهام اتیش میزد بیرون

هیچی نمیگفتم 

بازم خیره شدم بهش

من یاد گرفتم تو سکوت رنج بکشم

چیزی نداشتم بگم

جز اینکه بیصدا فکر کنم به همه ی اون روزا و لحظه هایی که مغز استخونمو سوزوندن و من چیزی نگفتم .... 

یاد رفته ها ی نرفته..یاد اونایی که هستن ...میخوام باشن ولی نیستن یا نمیتونن باشن..

زندگی ای که میتونست خیلی ساده و اسون جلو بره وقتی که خدا انتخابش میکنه واسه یه مسیر سنگلاخی پر پیچ و خم

خیلی وقتا کم میاره جلوی دو راه های صدراهه.  

من اعتراف میکنم که اشتباه کردم.